سنسور اکسیژن قطعه ای در خودرو است کــه نسبت اکسیژن موجود در گاز یا مایع را اندازه گیری می کند و در تمامی خودروها وجود دارد و در خودروهای جدید به صورت متعدد از آن استفاده می شود. نسبت اکسیژن به مایع یا گاز به نام نسبت لامبدا خوانده می شود. در مـــوتور احتراق داخلی این سنسور نسبت اکسیژن موجود در گازهای خروجی از اگزوز را اندازه گیری می کند . مقادیر حاصل برای مدیریت مـــوتور در سیستم های سوخت رسانی انژکتوری و کنترل آلاینده های حاصل از احتراق می رود. در واقع این سنسور میزان غنی یا رقیق بودن نسبت سوخت به هوای ارسال شده به مـــوتور را اندازه گیری می کند.با استفاده از داده سنسور یک سیستم کنترلی فیدبک حلقه بسته مقدار سوخت ارسال شده به مـــوتور را تصحیح می کند. این سنسور توسط شرکت بوش ابداع گردید و در دهه ۱۹۶۰ توسعه یافت .سنسور اکسیژن‌ شامل‌ بدنه‌ سرامیکی‌ با سره‌ پلاتینیوم‌ اســـت. سره‌ سنسور توسط‌ غلاف‌ فلزی‌ محافظت‌ شده‌ اســـت. محدوده‌ خارجی‌ این‌ سرامیک‌ پوشش‌ داده‌ شده‌ در معرض‌ اکسیژن‌ موجود در اگزوز قرار دارد. قسمت‌ داخلی‌ آن‌ به‌ اکسیژن‌ موجود در اتمسفر مرتبط‌ اســـت. اختلاف‌ بین‌ این‌ دو نقطه‌ باعث‌ تولید ولتاژ در سنسور ميشود.
هنگامی کــه عمر سنسور در حال اتمام باشد ، عکس العمل آن نسبت به تغییرات مخلوط سوخت همچون گذشته سریع نخواهد بود. تاخیر زمانی سنسور برای ارسال سیگنال به واحد کنترل الکترونیکی (ECU) افزایش یافته و سنسور کند عمل می کند کــه این امر از نزدیک شدن مخلوط سوخت و هوای مـــوتور به محدودهء بالانس جلوگیری خواهد کرد. اگر مـــوتور روغن سوزی داشته باشد و یا مایع خنک کننده به درون مـــوتور نشت کند ، امکان آلوده شدن المنت سنسور وسپس خرابی سنسور وجود دارد.